ISRAEL FRIENDLY & ASK AND TRAVEL

Mój film z 2014 roku na temat Kibucu Sde Boker jest nadal jednym z najczęściej oglądanych filmów na moim kanale. Kibucowa ideologia bawi ze względu na swoje związki ze skrajnym socjalizmem. Był to eksperyment społeczny, który także przez lata ewoluował. Od przełomu wieku liczba kibuców w Izraelu stopniowo spadała. Społeczeństwo rwało się do indywidualnego życia w miastach wolnego od równej dystrybucji dóbr. Dziś ten trend się zmienia. Coraz więcej młodych Izraelczyków na powrót widzi siebie i swoje rodziny w bezpiecznych objęciach nowoczesnego socjalizmu. Czym był i czym jest Kibuc dziś? Jak to się wpisywało w ruch syjonistyczny? Co trzeba zrobić by zostać członkiem Kubicu? Co to jest kapitalistyczny Kibuc? Jak dystrybuowane są dobra w klasycznym Kibucu? Jak wyglądało życie rodziny z dziećmi w Kibucu?

Miriam jest Żydówką mieszkającą w Polsce, gdzie w piękny sposób dzieli się wiedzą na temat Judaizmu obalając najbardziej zamierzchłe stereotypy. Przez 4 lata mieszkała w Izraelu w ortodoksyjnej dzielnicy wiodąc religijne życie. Ja z kolei, jak doskonale wiecie, jestem nie żydówką mieszkającą w Izraelu w zupełnie świeckim wydaniu. W rozmowie z Miriam chcemy skupić się na naszych osobistych doświadczeniach z Izraelem. Życiem w praktyce. Każda z nas poznała zupełnie inny Izrael i tą różnorodność chcemy właśnie przenieść na ekran podczas rozmowy. Izrael elektryzuje, polaryzuje, kończy przyjaźnie ale i łączy, fascynuje, podnosi pytania o wiele nadrzędnych wartości. Jest miniaturą, w której muszą pomieścić się ambicje i marzenia zbyt wielu osób. To tworzy niesamowitą rzeczywistość, do której chcemy Was zaprosić w ten sobotni wieczór.

Będziemy rozkładać na czynniki pierwsze skomplikowany proces starania się o obywatelstwo Izraela na podstawie korzeni żydowskich. Agata z Izrealia przeszła ten proces ponad 3 lata temu i będę ją wypytywać z wypiekami na twarzy jak to wygląda krok po kroku nie stroniąc od pytań o wątpliwości, pewność decyzji czy trudności biurokratyczne. Proces ten jest o tyle tajemniczy, że trudno w ogóle być w kontakcie z polską Agencją Żydowską, która przeżywa natarcie wniosków w ostatnich latach. Być może dla kogoś informacje praktyczne od Agaty okażą się bardzo pomocne. Bądźcie z nami w niedzielę o godzinie 19:00.

Co można dodać jako opis takiej rozmowy? Zapewne macie już dość propagandowych informacji, zdjęć, filmików, treści mających ostatecznie i na zawsze przekonać Cię kto ma rację w obecnym konflikcie Izraelsko - palestyńskim. Ci, co jeszcze nie obrali jedynie słusznego kierunku żyją w dysonansie, niepewności, rozdarciu czasem bolesnym fizycznie. Kiedy giną ludzie pojawia się niewyobrażalne cierpienie i my obserwujący co się dzieje chcielibyśmy znaleźć się "po właściwej stronie", a już tym bardziej nie chcemy wyjść na przysłowiowego "durnia" - Nie jestem przedstawicielem rządu izraelskiego, nie znam odpowiedzi na wszystkie pytania, jak większość Izraelczyków do tej pory nie wiem jak doszło do takiej porażki służb i paraliżu wojska. Wiem jednak jak się czułam 7.10, jak każdego dnia relacjonowana jest wojna w izraelskich mediach, czego Izraelczycy oczekują od siebie i jak patrzą w przyszłość. Czy są różnice między Izraelczykami w podejściu do wojny? Jak na wydarzenia z 7.10 zareagowali izraelscy Arabowie? Jak Izrael radzi sobie z tak dużą liczbą porwanych swoich obywateli? Trudnych pytań nie brakuje. Będziecie z nami?

Będziemy rozkładać na czynniki pierwsze skomplikowany proces starania się o obywatelstwo Izraela na podstawie korzeni żydowskich. Agata z Izrealia przeszła ten proces ponad 3 lata temu i będę ją wypytywać z wypiekami na twarzy jak to wygląda krok po kroku nie stroniąc od pytań o wątpliwości, pewność decyzji czy trudności biurokratyczne. Proces ten jest o tyle tajemniczy, że trudno w ogóle być w kontakcie z polską Agencją Żydowską, która przeżywa natarcie wniosków w ostatnich latach. Być może dla kogoś informacje praktyczne od Agaty okażą się bardzo pomocne. Najlepiej oglądać od minuty 12.

Miriam jest Żydówką mieszkającą w Polsce, gdzie w piękny sposób dzieli się wiedzą na temat Judaizmu obalając najbardziej zamierzchłe stereotypy. Przez 4 lata mieszkała w Izraelu w ortodoksyjnej dzielnicy wiodąc religijne życie. Ja z kolei, jak doskonale wiecie, jestem nie żydówką mieszkającą w Izraelu w zupełnie świeckim wydaniu. W rozmowie z Miriam chcemy skupić się na naszych osobistych doświadczeniach z Izraelem. Życiem w praktyce. Każda z nas poznała zupełnie inny Izrael i tą różnorodność chcemy właśnie przenieść na ekran podczas rozmowy. Izrael elektryzuje, polaryzuje, kończy przyjaźnie ale i łączy, fascynuje, podnosi pytania o wiele nadrzędnych wartości. Jest miniaturą, w której muszą pomieścić się ambicje i marzenia zbyt wielu osób. To tworzy niesamowitą rzeczywistość, do której chcemy Was zaprosić w ten sobotni wieczór.

Mój film z 2014 roku na temat Kibucu Sde Boker jest nadal jednym z najczęściej oglądanych filmów na moim kanale. Kibucowa ideologia bawi ze względu na swoje związki ze skrajnym socjalizmem. Był to eksperyment społeczny, który także przez lata ewoluował. Od przełomu wieku liczba kibuców w Izraelu stopniowo spadała. Społeczeństwo rwało się do indywidualnego życia w miastach wolnego od równej dystrybucji dóbr. Dziś ten trend się zmienia. Coraz więcej młodych Izraelczyków na powrót widzi siebie i swoje rodziny w bezpiecznych objęciach nowoczesnego socjalizmu. Czym był i czym jest Kibuc dziś? Jak to się wpisywało w ruch syjonistyczny? Co trzeba zrobić by zostać członkiem Kubicu? Co to jest kapitalistyczny Kibuc? Jak dystrybuowane są dobra w klasycznym Kibucu? Jak wyglądało życie rodziny z dziećmi w Kibucu?

Wszyscy wiemy, że Izrael jest państwem młodym i rozmawiając o kuchni izraelskiej mówimy o wyjątkowym miksie, który wyewoluował w ciągu ponad 70 lat do tego, co dziś nazywamy kuchnią izraelską - Żydzi przybywający z całego świata wyrwani z diaspor, w których żyli przez wiele pokoleń przywieźli ze sobą to co najbardziej pozwalało im poczuć się "jak w domu" - rodzimą kuchnię. I tak kuchnia izraelska to ryba po marokańsku, jemeński Jachnun, aszkenazyjski czulent, sałatka po turecku, ryż po persku, libańska Mujadara, oczywiście tunezyjska szakszuka czy etipska Injera. Falafel czy shoarma to naprawdę tylko przedsmak tego, co kuchnia izraelska ma do zaoferowania. Dziś będziemy właśnie rozkładać kuchnię izraelską na czynniki pierwsze. Ciekawa jestem ilu z Was spróbowało czulentu, janchunu czy jerozolimskiego mixu. Do zobaczenia i pamiętajcie, żeby mieć ze sobą przekąski bo ślinka będzie ciekła. Btw.