Marzec 68. Temat „przeorany wzdłuż i wszerz”. Zatem jeden materiał więcej z pewnością nie zrobi Wam różnicy:)Do rozmowy zaprosiłam cudownych ludzi, którzy nie tylko są naocznymi świadkami wydarzeń z Marca 68, ale są to również osoby, które otoczyły mnie niesłychaną troską i dobrocią podczas moich pierwszych miesięcy w Izraelu. Niebywale otwarci na Polaków w Izraelu, bez uprzedzeń czy „rozszerzonego” żalu. W tym krótkim materiale zgodzili się opowiedzieć o atmosferze w Polsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych (Vlodek Rubin razem z rodziną wyjechali dopiero w 73 roku) także o emocjach i obawach związanych z emigracją, oraz o tym jak z perspektywy czasu oceniają „życzliwą sugestię wyjazdu z kraju”.
Czy „wilczy bilet” okazał się „złotym biletem” do raju? Większość z moich rozmówców z Izraela już nie chowa żadnej urazy do Polski. Rozumieją dobrze, że nie byli jedynymi zakładnikami zbrodniczego systemu. Śledzą wydarzenia z Polski, angażują się w dyskusje i przeważnie wciąż doskonale mówią po polsku. Emigranci z marca 68, których miałam przyjemność spotkać to szczęśliwi ludzie, którzy wyjechali w młodym wieku. Oni też wiedzą najlepiej, że o wiele wyższą cenę zapłacili ich rodzice, których także wspominają w filmie.
